Het strandgebied van Cambodja bevind zich rondom het plaatsje Sihanoukville. Sihanoukville is een havenplaats en heeft van zichzelf 3 verschillende stranden, daarnaast bevinden zich nog enkele afgelegen eilanden waar je kan overnachten. Om in Sihanoukville te komen moesten we vanuit Siem Reap met de bus. We hadden ons buskaartje geboekt bij een boekingskantoortje, dit was eigenlijk niet de bedoeling geweest. Het kantoortje heette GST Express, nou is G.S.T. ook een busmaatschappij met over het algemeen nette bussen (tenminste van de buitenkant), dus wij zaten goed, dachten wij. Hadden wij het even mis, het bleek een ticket van Paramount Angkor Express te zijn, de organisatie die ons de vorige keer minsten 6 uur liet wachten en zeiden dat het maar 45 minuutjes ging duren. En wat ons een nieuw kaartje bij een andere maatschappij heeft gekost. Dus echt blij hiermee waren wij niet.

De pick-up dienst kwam volgens de GST Express tussen 6.00 en 6.30 voor de bus van 7.00 uur die wij zouden hebben. Op internet vonden wij echter dat de bus pas om 8.30 zou vertrekken. Dus wij vroegen ons af hoe laat gaat hij nu eigenlijk? We gingen er daarom ook niet vanuit dat de pick-up dienst zou komen opdagen. Maar wie weet, en stonden we zoals vaker weer eens vroeg op (wat nou vakantie!). Om 6.30 was er geen pick-up en om 7 uur ook niet. Ons hotel was zo aardig om voor ons te informeren, en ja we zouden worden opgehaald. Nog niets om 7.30. De moed begon en beetje in onze schoenen te zakken, want we wisten dat de bus om 8.30 zou vertrekken vanaf het busstation (die een eindje buiten de stad lag) en je een sowieso een kwartier van tevoren aanwezig moest zijn. Eindelijk tegen 7.45 kwam er een oud en versleten minibusje aangerold. We konden mee. Na een paar meter gereden te hebben stopte het minibusje al en zei dat we moesten overstappen. Er stond een grote bus op de hoek van de straat die ons naar het busstation zou brengen. Achteraf gezien hadden we binnen een minuut van ons hotel naar deze bus kunnen lopen. Logica. Vanaf het busstation zijn we vertrokken voor een 12 uur durende rit, met als tussenhalte Phnom Penh, naar Sihanoukville. We kwamen ´s avonds om 19.45 uur aan en je kon ons opvegen. We hebben nog een hapje gegeten bij ons geboekte guesthouse Bacchus (met een aardige Engelse eigenaar) en zijn neergestreken op bed.

Het guesthouse zat maar een paar minuten van het strand af en we zijn eerst rond gaan informeren in het stadje hoeveel het zou kosten om te duiken en daarna naar het strand gelopen. Nou hebben ze bijna elke straat in dit stadje geasfalteerd, behalve de meest toeristische straat naar het strand. Dat was erg vreemd om te zien. Op het einde van de straat begonnen de verkopers al, you want massage, you want manicure, you want food, sunglasses, bracelet? Best irritant! Het strand was bezaaid met ligstoelen en parasolen zover je ogen konden kijken en aan de andere kant waren restaurantjes die allemaal hetzelfde oogden, met wellicht hetzelfde menu, maar met gelukkig geen Friends-episodes zoals in Laos. Iedereen probeert je in zijn tent te krijgen of op hun ligstoel. Een echt super mooi breed strand is het niet, daarvoor kan je beter naar de eilanden gaan. Maar om een paar dagen niet al te veel uit te voeren is het goed genoeg. De rest van de dag hebben niet veel meer gedaan anders dan luieren op het strand. We hebben zelfs een tuktuk genomen naar de Canadia Bank (een rit van 10 minuten) die geen 5 dollar vraagt voor het opnemen van geld, maar geheel gratis is, de tuktuk kost 4 dollar dus weer een dollar verdient en natuurlijk wat van de stad gezien.

De duikschool die we uiteindelijk uit hebben gekozen voor het maken van 2 duiken is van een Nederlandse eigenaar, genaamd Scuba Nation. Deze duikschool was iets duurder maar volgens de vele reacties op internet professioneler dan de meeste. Na opnieuw vroeg te zijn opgestaan en een kleine rit met de auto naar de haven konden we overstappen op de boot. Waar ons ontbijt werd geserveerd. Het grote nadeel van de duiksites van Sihanoukville is dat ze op bijna 2 uur varen liggen vanuit de stad. Dus nog even relaxen aan boord van de boot voordat wij onze wetsuits aan konden trekken en onze duikuitrusting konden omhangen.

Onze duikgids Craig was een oude rot in het vak met waarschijnlijk zo´n 30 jaar aan duikervaring en wij voelden ons zeer veilig onder water. De zicht onderwater was hoogstens 10 meter, een stuk slechter dan wij gewend zijn in de wateren van Thailand en Maleisië, maar voor Europese wateren waarschijnlijk bovengemiddeld. Het koraal was minder interessant en de hoeveelheid vissen viel een beetje tegen. Klinkt niet echt een geslaagde samenstelling maar voor een eerste duik sinds 3 maanden was het wel weer even lekker. Helaas moest Rudie na 45 minuten naar de oppervlakte en hij bleek last te hebben van zijn darmen. Of dit kwam door weer eens verkeerd gegeten te hebben of het blikje cola voor het duiken, dat zullen we nooit weten. Gelukkig hebben we wel genoeg kunnen genieten van de eerste duik. Na terug op de boot geklommen te hebben konden we relaxen en van onze lunch genieten, die bereid was door de schipper (hij is vroeger kok geweest). Daarna is Irma op het dek gaan zonnen en Rudie gaan snorkelen. Na een uurtje was het alweer tijd voor onze tweede duik. Dit keer was er meer te zien en we hebben voor het eerst sinds alle duiken een primeur. We hebben een nudiebranch gezien. Een wat? Een nudiebranch oftewel een naaktslakje van 3 centimeter groot. Die beestjes misten we altijd onder water, de gidsen wezen wel maar we zagen ze nooit, maar nu eens wel. Missie geslaagd! Deze duik hebben we af kunnen maken, want Rudie voelde zich alweer iets beter.

Daarna zijn we terug gevaren richting Sihanoukville, terwijl wij genoten van de zon op het dek. De rest van de dag waren we behoorlijk suf, want dat wordt je vaak na het duiken en hebben nog een paar potjes tegen elkaar gepoold aan de pooltafel. Ook zijn we naar het Vietnamese consulaat gegaan om onze visum voor Vietnam te regelen. Deze kan je nog steeds niet aan de grens verkrijgen, maar wel in Sihanoukville. Na een aanvraagformulier ingevuld te hebben duurde het maar 15 minuten en toen hadden we ons visum. Zo simpel is het. Daarna het buskaartje geregeld voor naar Vietnam en we konden Cambodja verlaten. Al met al was Cambodja niet echt ons land, veel te corrupt en te weinig interessant. Wij hadden we het gevoel dat iedereen geld aan ons wilde verdienen en vonden 2 weken Cambodja meer dan genoeg.