Tijdens de vier en een half uur op de boot van Bali naar Lombok hebben we de knoop moeten doorhakken tussen twee bestemmingen van Lombok, Gili eilanden in het noorden of Kuta Beach in het zuiden. Een klein half uurtje voor aankomst hebben we besloten om eerst de Gili eilanden te gaan bekijken. Bij de haven van Lembar zijn we op een busje gesprongen die ons rechtstreeks naar de tussen gelegen kustplaats Sengigi bracht. De stranden van Sengigi staan volgens de boeken bekend om zijn schoonheid. Dit moesten wij natuurlijk even controleren. Het verwachte witte strand is licht grijs en net niet breed genoeg voor een goed strand. Maar al met al wel een strand voor een bezoekje waard. Al kregen wij het idee dat Sengigi een al wat oudere strandplaats van Lombok is en dat deze binnenkort geheel voorbijgestreefd gaat worden door Kuta, maar dat ontdekte we pas later. Wat voor ons wel goed om te zien was, is dat hier niet alleen westerse toeristen op de stranden afkomen maar dat door de vrije week aan het einde van de ramadan ook genoeg Indonesiërs hun weg naar dit strand hebben gevonden.

´s Avonds moesten we nog de keuze maken naar welk van de drie Gili eilanden wij zouden vertrekken. Gili Trawagang is het feesteiland voor de jeugd. Hier kan je drinken, feesten, drinken, zwemmen, zonnen en drinken. Daar hadden we niet zo´n behoefte aan en deze viel dus af. Gili Meno is het duurste eiland van de drie en meer geschikt voor gezinnen of ouderen die in luxere resorts willen verblijven. Aangezien wij niet zoveel geld hebben te spenderen viel de keuze op het kleinste eiland van de drie, Gili Air. De prijzen zijn hier iets lager, kroegen met veel harde muziek vind je hier niet en je kan perfect snorkelen en zonnen. Tevens is het ook het eiland met de meeste bewoning en zijn er veel guesthouses. Dus iets minder toeristisch en iets meer Indonesische cultuur, maar dan bedoel ik ook iets.

Feitje: In Indonesië betekent het woord Air niet lucht maar water. Heel logisch!

Ons guesthouse in Sengigi regelde voor ons de overtocht naar de Gili eilanden. De vrouw van de eigenaar zou ons en nog 3 andere reizigers richting de haven brengen. Nou is er verder nooit iets mis met de rijstijl van een vrouw, maar dit was echt een gevalletje van een vrouw die haar rijstijl heeft gekopieerd van de overige deelnemers. Schakelen bij 2500 toeren heeft ze nog nooit van gehoord. Soms kwam de auto al sputterend, door de lage toerental, de bocht door om even later met een loeiende motor op een helling af te stormen. Het inzicht om in te halen was ook ver te zoeken. Zoals veel andere Indonesiërs had zij ook de opvatting dat je best een auto kan in halen als er aan de andere zijde een paar scooters aan komen denderen. En zoals gewoonlijk rijdt ieder ander op de weg te sloom. Toch veilig aangekomen bij de haven stapte we over op de een van de daar liggende boten. Dit was niet de normale passagiersboot maar een lokale. Naast de tassen en koffers van enkele andere reizigers werd de boot volgelanden met alle benodigdheden voor het toerisme op de eilanden. Groenten, fruit, eieren, dieren en vele andere levensmiddelen en vele werknemers en bewoners van het eiland.

Na een goede vaart bereikten we Gili Air en dit was weer eens een prachtig eiland met witte stranden, blauw water, enz. Ook rijdt er geen gemotoriseerd vervoer op dit eiland, behalve op de ringweg af en toe een paard en wagen. Omdat het hoogseizoen ten einde kwam, waren de prijzen op het eiland flink verlaagd. Zo vonden we een kamer met eigen badkamer voor maar 10 euro, terwijl de prijs in het hoogseizoen wel 25 euro was. De kamer stelde niet zeer veel voor, maar we waren toch de hele dag aan het water, dus wat maakt het uit. Zelfs voor het snorkelen hoef je je hier niet echt in te spannen. Door de stroming kan je redelijk noordelijk te water gaan en je dan langs het strand en koraal langs het eiland laten voeren. Om vervolgens over het strand weer terug te lopen naar de beginplaats. Het onderwaterleven was hier misschien nog wel mooier dan in Thailand en Maleisië dus ook hier hebben we weer heerlijk van kunnen genieten, zelfs ondanks het iets wat koude zeewater. Na een rondje om het eiland te hebben gelopen (2 uur), gesnorkeld, gezont en lekker gegeten (gegrilde vis van de BBQ) was het na 3 dagen weer tijd om terug te gaan naar Lombok om dat eiland verder te verkennen.

Om met wat meer vrijheid van Lombok te kunnen genieten hebben we besloten om voor 5 dagen 2 motorscooters (125cc) te huren. Met de backpack op de treeplank van de scooter zouden we heel Lombok rond rijden in dus 5 dagen. Op dag 1 zijn we van Sengigi noordelijk richting Senaru gereden. Hier kwamen we door monkeyforest. De naam zegt het al, in dit bos komen veel apen voor die bedelend om eten langs de weg lopen. Tijdens de rit hebben we ook veel van de noord-westkust gezien met zijn vele verlaten stranden, van zwart vulkaanzand. Na 4 uur op de scooter te hebben gezeten en ons leven gewaagd te hebben in het soms idiote/zelfmoordzuchtige verkeer van Indonesië kwamen we aan in de buurt van het dorp Senaru, gelegen op de noordelijke berghelling van de ingestorte vulkaan Rinjani .

Omdat we geen slaapplaats gereserveerd hadden en de boeken ook niet echt schrijven over dit dorpje was het maar weer de vraag of we wat konden vinden om te slapen. Gelukkig bleek dit ook weer mee te vallen. Tijdens een van onze stoppen om nog eens beter op de verkeersborden te kijken werden we aangesproken door een Indonesiër die ons direct de weg wou wijzen. Hij moest ook naar Senaru dus konden we hem volgen, en toevallig had hij, of kende hij wel iemand met een guesthouse. Daar aangekomen leek deze goed genoeg voor een avondje slapen, dus dat was ook weer zo geregeld, later bleek dat er nog genoeg andere slaapplaatsen in het dorpje zijn.

In Senaru sloeg voor de zoveelste keer het noodlot toe. Waarschijnlijk hadden we weer eens bij een verkeerd tentje een verkeerd gerecht gegeten. Na net onze intrek te hebben genomen in het guesthouse begon Irma wat ziekig te worden, al snel moest ze overgeven, en voelde ze zich niet helemaal lekker. Voor ons dus geen kleine wandeling naar één van de mooie watervallen in de buurt van Senaru. Dan maar van het uitzicht vanaf de berghelling genieten. Tijdens de nacht heeft Irma bijna geen oog dicht gedaan en moest meerdere malen sprinten naar het toilet om het avondeten er weer uit te gooien. De volgende ochtend stonden we dan ook voor de keuze, doorrijden of een dagje uitzieken. Koppig als Irma is koos ze er toch voor om door te rijden, we hadden ook maar 5 dagen voordat we terug naar Bali moesten.

Na weer een rit van meer dan 4 uur langs de noord-oostkust en uitlopers van de Rinjani vulkaan kwam Irma dan ook half dood aan in het volgende dorpje gelegen op de zuidelijke berghelling van de vulkaan. In het dorpje Tetebatu zagen we al snel een uithangbord van een guesthouse. Deze was gezien Irma staat niet geheel naar onze verwachting, maar Irma wou alleen maar een bed en het maakte haar niet echt uit waar. Uiteindelijk viel het reuze mee en sliepen we op de 1^ste verdieping met uitzicht op het ernaast gelegen rijstveld. Terwijl Irma direct het bed opzocht heeft Rudie met de scooter nog een beetje de omgeving bekeken. Die voornamelijk uit rijstveld bestaat en veel mensen zijn er een guesthouse begonnen zijn voor de toeristen die hier de rijstvelden en watervallen komen bezichtigen.

Aangezien Irma ook haar nieuwe avondmaal niet had kunnen binnenhouden hadden we besloten ook niet de wandeling van 2 uur naar de dichtstbijzijnde watervallen af te leggen. Gelukkig kon ze het daaropvolgende ontbijt wel binnenhouden en knapte ze al weer een beetje op voor onze volgende rit van zo´n 3 uur richting het zuidelijkste deel naar Kuta Lombok.

Met Rudie nu ook een beetje misselijk, waarschijnlijk van hetzelfde eten, was het zeer gezellig in Kuta. Toch hebben we hier een heerlijke dag op een zeer groot bijna verlaten wit strand door gebracht. De stranden van Kuta Lombok waren voor ons een van de mooiere stranden van Bali en lombok. Mooie witte zandstranden met er om heen wat palmbomen en niet van die grote hotels en resorts. Maar kleinere (Indonesische) eetgelegenheden en nog kleine resorts en guesthouses. Al met al een stuk gemoedelijker dan in Kuta Bali. Enig nadeel hier was voor ons dat het hoog seizoen hier toch echt wel afgelopen was, maar er nog steeds evenveel verkopers op de stranden rondlopen. Van echt rustig op het strand liggen was dan ook geen sprake. Om de half uur kwam er weer een verkoper van sarongs, eten, drinken of kokosnoten. De sarong die wij hier kochten was veel mooier en van een veel betere kwaliteit dan op Gili Air, en veel goedkoper.

Na twee dagen Kuta was het al weer tijd om richting Sengigi te rijden om onze motorscooters in te leveren. Allebei niet geheel fit hebben we de 3 uur afgelegd richting Sengigi. Hierbij kruisten we ook de hoofdstad van het eiland, Mataram. Hier was het apart om te zien dat de normale mens nog steeds veel gebruikt maakt van paard en wagen om goederen te transporteren. En deze zijn dan ook in grote getallen in het straatbeeld terug te zien.

Na nog een slechte nacht voor Rudie, waarbij hij ook zijn maag heeft kunnen legen in de toiletpot was het tijd om op het busje richting de haven te stappen en de veerboot naar Bali terug te nemen.

Na onze rondrit hebben we een goed beeld kunnen krijgen van het eiland Lombok. Volgens ons is dit een mooi eiland met betere stranden dan Bali maar een iets minder mooie natuur. De mensen op het eiland zijn zeer gastvrij en behulpzaam. Het geloof speelt een grote rol. Overal worden nieuwe moskee´s gebouwd en de bestaande moskeeën laten hun gebedszang over het gehele eiland weerklinken. Wat voor ons voornamelijk midden in de nacht niet geheel plezierig is. Hopelijk blijft dit eiland de grote stromen toeristen bespaart en kan het zijn eigen leefwijze behouden. Maar uit financieel oogpunt zou de toerisme wel worden uitgebreid en de beleefdheid minder worden.

Alleen jammer dat wij niet geheel fit waren om het geheel wat beter te kunnen beleven, maar na enkele maanden reizen hebben we kunnen ondervinden dat een kleine voedselvergiftiging of ziekte er nu eenmaal bij hoort. Het is hier toch allemaal anders dan thuis.